Martine (34): ‘de wand achter mijn hoofd was pikzwart’

Portret – Martine* (34) woont met haar partner in de Amsterdamse Pijp. Ze betaalt bijna 500 euro huur per maand. Ze heeft last van terugkerende schimmel met ernstige gezondheidsklachten als gevolg. Uit angst dat er helemaal niks met haar problemen wordt gedaan durft ze de naam van haar particuliere verhuurder niet te noemen. ‘Straks keert mijn verhuurder zich volledig tegen me’.

‘Op een gegeven moment hebben we het matras in de woonkamer gelegd en zijn we daar gaan slapen. Zo erg was de schimmel in de slaapkamer, de wand achter m’n hoofd was pikzwart. Brandende ogen, misselijkheid, vermoeidheid en ademhalingsproblemen. Ik kon er niet meer tegen. Maar ja, zo bleef er door het matras veel te weinig woonruimte over, het werd een zooitje. Nu slapen we toch weer in de slaapkamer en verergeren de klachten, mijn ogen branden weer.

Toen ik dit jaar melding maakte bij mijn verhuurder van ernstige schimmelproblemen, kreeg ik drie maanden geen reactie. Drie maanden! Ik stuurde hen bijna elke week een mail, waar ik nooit reactie op heb gekregen. Tot dat ik een advocaat in de arm nam. Ik had eerder de schimmel zelf weggepoetst met chloor en bleek, maar binnen een paar maanden was het weer helemaal zwart. Het water op de muur stroomt gewoon naar beneden. Die wand is kletsnat. Afgelopen zomer is de beheerder langs geweest en is de schimmel met een spuitbusje verwijderd. Maar het komt terug, zie je al die spikkeltjes?

De achterwand van Martine’s slaapkamer, een aantal maanden geleden gefotografeerd

Juridisch geen verplichting
Ik heb contact opgenomen met de huurcommissie, maar daar was een wachttijd van zes maanden. Wel heb ik contact opgenomen met Stichting !Woon, en daarna ook met de gemeente. De gemeente is hier langs geweest en heeft toen alle onderdelen die vervangen moesten worden genoteerd en aan de verhuurder gestuurd. Nu is de communicatie met de verhuurder redelijk. Ik heb nooit uitleg gehad over waarom ze niet reageerden, behalve een laconiek ‘jaja zo gaat dat nou eenmaal’. Nu erkennen ze dat er een probleem is, dat de schimmelvorming door de buitenmuren komt. Maar ik heb er een hard hoofd in dat er ook echt wat gaat gebeuren en het weer een fijn huisje wordt. Er moet gewoon een nieuwe muur in lijkt me. Ik zou graag willen uitschreeuwen wie de eigenaar en beheerder zijn, maar mijn advocaat raadt het me af. Misschien komt er nu eindelijk iets van actie, hun namen noemen kan alles verpesten. Straks keert mijn verhuurder zich volledig tegen me, daar ben ik bang voor.

We willen graag kinderen, maar dat gaat nu even niet. Ik ben er zelf al ziek van dus ik wil niet weten wat het voor effect heeft op de gezondheid van baby’s. Als ze iets anders aanbieden ben ik per direct weg. Het is heel slecht uit te houden. De GGD is eerder langs geweest: ‘Dit kan echt niet’, zeiden ze. Maar ja er zijn niet echt juridische regels om een ander huis toegewezen te krijgen, het is juridisch niet verplicht.

Niet alleen die ene muur, álles is echt keihard aan het schimmelen, de helft van mijn schoenen is beschimmeld, mijn bruidsjurk, dat voelt echt zo heftig. Al m’n kleren ruiken muf, stinken.

Sinds december zit ik thuis vanwege een depressie, en dus eigenlijk constant in de schimmel. Ik ben bezig met overleven, voel vaak stress. Gelukkig is de verhuurder wel langsgekomen en hebben ze gezegd dat er iets veranderd moet worden. Hierdoor voel ik me wat beter. Maar ik ben er nu echt klaar mee, ik wil dit absoluut niet nog een jaar, daar heb ik geen kracht voor.’

*Achternaam en de namen van de verhuurder en eigenaar zijn bekend bij redactie