Vier progressieve vrouwen leggen in oktober 2019 de opstand in Beiroet vast: journalist Hanine, de Iraakse cameravrouw Lujain en de zussen Noel en Michelle, twee artiesten die met hun vaak ironische liedjes een van de stemmen vormen van hun generatie. Er heerst een gevoel van hoop, van verandering. Een paar maanden later is de stad in lockdown vanwege de coronacrisis en lijkt al het optimisme vervlogen.
In dit niet-chronologische verslag van een tumultueuze periode in de Libanese geschiedenis, dat heen en weer springt tussen opstand en lockdown, videobellen de vrouwen met regisseur Mai Masri en met elkaar. Ze geven hun visie op de gebeurtenissen en plaatsen die in historisch perspectief, maar bieden ook een inkijkje in hun persoonlijke levens.
De genadeklap van de explosie in de haven van Beiroet, slechts tien maanden na de opstand, moet dan nog komen. Lukt het de jonge vrouwen om vast te houden aan hun droom van een nieuw Libanon?
English
It’s October 2019, and four progressive women are documenting the uprising in Beirut. They are journalist Hanine, Iraqi camerawoman Lujain, and Noel and Michelle, two artist sisters whose often-ironic songs have made them a voice for their generation. The prevailing mood is one of hope and change. But a few months later, Covid-19 has locked down the city, and all optimism seems to have evaporated.
This non-chronological account of a tumultuous period in recent Lebanese history loops back and forth between uprising and lockdown, with the four women calling each other and the film’s director Mai Masri on video. They express their opinions about current events and place them into historical perspective, but also offer glimpses into their personal lives.
The devastating blow of the explosion at the Port of Beirut, just ten months after the uprising, was still to come. Will the young women be able to hold onto their dream of a new Lebanon?
