Als filmmaker Stefan Pavlović afreist naar Bosnië en Herzegovina, het land van zijn familie, legt hij er contact met een lokale visser die aan een meer woont. Zdravko is doof, bijna blind en worstelt met de naweeën van de oorlog in voormalig Joegoslavië.
Ondanks het verschil in leeftijd en achtergrond herkent Pavlović zich in deze teruggetrokken man; vanwege stotterproblemen heeft de filmmaker op zijn manier ook moeite om zich te uiten. In de vele uren die beide mannen in Zdravko’s kleine vissersbootje doorbrengen, wordt een hechte band gesmeed. Ze ontwikkelen een eigen manier van spreken − met gezichtsuitdrukkingen, gebaren, humor en betekenisvolle stiltes. Ook de camera blijkt een communicatie-instrument.
Pavlović voegt soms een voice-over toe, waarin hij op poëtische wijze filosofeert over het bestaan en zaken waar hij tegenaan loopt. Ook verschijnen er regelmatig teksten in beeld om de ontmoetingen met Zdravko van commentaar te voorzien, bij wijze van innerlijke monoloog. Tegen de achtergrond van het weidse meer en de intieme setting groeit een vriendschap die generaties, taalbarrières en grenzen overstijgt.
English
| Filmmaker Stefan Pavlović travels to Bosnia and Herzegovina, his family’s country of origin. There he makes contact with a local fisherman named Zdravko, who lives near a lake. Zdravko is deaf, almost blind, and struggling with the after-effects of the war in former Yugoslavia. Despite the differences in age and background, Pavlović can identify with this withdrawn man, the filmmaker stutters when he speaks and like Zdravko finds it difficult to express himself. In the course of the many hours the two spend together in Zdravko’s little fishing boat, they forge a close bond. They develop their own way of communicating, using facial expressions, gestures, humor, and meaningful silences. The camera also serves as a communication tool. Pavlović adds the occasional voiceover to reflect poetically on human existence and the issues he encounters. And texts regularly appear onscreen offering commentary on the filmmaker’s meetings with Zdravko, in the form of an internal monologue. Against the backdrop of the vast lake and intimate setting, a friendship grows and transcends generations, language barriers, and national borders. |
