The Best of IDFA
on Tour

Een aantal films die tijdens IDFA 2018 bekroond zijn met een IDFA award, zijn samengebracht in The Best of IDFA on Tour. De films, afkomstig uit alle hoeken van de wereld, zijn beoordeeld op onder andere uitmuntende cinematografische kwaliteiten en urgentie in onderwerp. Met als resultaat een uniek programma met films die je kijk op de wereld voorgoed veranderen!

Kaarten zijn alleen verkrijgbaar voor het gehele programma, het is niet mogelijk kaarten te kopen voor losse films.
Cinevillepashouders betalen dit jaar een toeslag van € 14,50.
Op vertoon van de VIP kaart van de BankGiro Loterij kost een kaart slechts €20,- (max 2 pers per pas).

Alle films zijn Nederlands gesproken of Nederlands ondertiteld.

Films

LOS REYES  Winnaar Special Jury Award for Best Feature-Length Documentary
Los Reyes is het oudste skatepark van de Chileense hoofdstad Santiago. Maar in zijn letterlijke betekenis (‘de koningen’) slaat de titel van deze film evengoed op Chola en Football, de twee zwerfhonden die van deze open ruimte vol rondrazende skateboards en lawaaiige tieners hun thuis hebben gemaakt. De doortastende teef Chola speelt graag met de balletjes die ze her en der vindt. Ze legt ze op de rand van de ramps waarop de skaters hun kunsten vertonen, en probeert ze te vangen, net voordat ze naar beneden storten. De oudere Football kijkt ongeduldig toe en blaft net zo lang naar Chola tot zij de bal loslaat.

De tieners die hen omringen zijn kinderen uit alle lagen van de bevolking, ieder met een eigen verhaal. In voice-over horen we ze praten over hun problematische levens. Maar de fenomenale, dromerige beelden van deze bijna sprookjesachtige film zijn geheel gewijd aan het subtiele spel tussen de honden, die zich vermaken met een bal, een stok, een steen en met elkaar.

THE MAN WHO LOOKED BEYOND THE HORIZON van Martijn Blekendaal – Winnaar van de IDFA Special Jury Award for Children’s Documentary
Nederland 2018, 26 min, Nederlands gesproken en Engels gesproken
Ruim veertig jaar geleden besloot Bas Jan Ader de stoute schoenen aan te trekken. Met een piepklein zeilbootje verliet hij de Amerikaanse kust om naar Engeland te varen. Negen maanden later werd dat bootje dobberend op zee teruggevonden. Zonder Bas Jan.

DON’T BE A DICK ABOUT IT Winnaar VPRO IDFA Audience Award 
Peter en Matthew hebben allebei rood haar, groeien op bij hun ouders, zijn dol op elkaar en vliegen elkaar voortdurend in de haren. Peter is geobsedeerd door het televisieprogramma Survivor , waarvan hij de eliminatierondes elke dag volgens een onwrikbaar ritueel naspeelt. Zijn jongere broer Matthew heeft een extreme angst voor honden en probeert daar vanaf te komen. De camera volgt de twee liefdevol in hun dagelijkse leven thuis, dat gekenmerkt wordt door een warm familieleven, gezelligheid en een flinke ruzie hier en daar – de twee blijven broers. Ze accepteren elkaars tekortkomingen, maar maken ze net zo gemakkelijk belachelijk, en door alles heen blijft een onvoorwaardelijke liefde voor elkaar voelbaar.

Dit in warme kleuren gefilmde en door een lome soundtrack ondersteunde document, waarin Peters eliminatiesessies en Matthews bezoeken aan een lokale hondenkennel de rode draad vormen, is een ode aan het Amerikaanse gezinsleven, aan gekte en vriendschap.

ISLAND OF THE HUNGRY GHOSTS Winnaar Amsterdam Human Rights Award
De beelden van de krabbentrek op het in de Indische Oceaan gelegen Christmas Island hadden in een natuurfilm niet misstaan. Maar Gabrielle Brady contrasteert dit fenomeen in haar eerste lange documentaire met een heel andere vorm van migratie. De idealistische traumatherapeut Poh Lin bezoekt daar het zwaarbewaakte Australische detentiecentrum voor illegale immigranten, die er vaak jarenlang zonder enig perspectief worden vastgehouden. De kalme registraties van de gesprekken die Poh Lin met hen heeft vormen samen met andere observaties op het tropische eiland een intuïtief gecomponeerd, metaforisch mozaïek. Natuurbeschermers schieten de krabben te hulp en de plaatselijke Chinese gemeenschap bekommert zich om de nog rondzwervende geesten van arbeiders die er zo’n honderd jaar geleden omkwamen.

Met intieme momenten van Poh Lin en haar gezin en de soms hypnotiserende eilandbeelden ontstaat een breed te interpreteren bespiegeling. Intussen getuigen gedetineerden tijdens de therapiesessies steeds indringender van hun uitzichtloze situatie en hardvochtige behandeling. “Een soort hel,” noemt een van hen het. Poh Lin vraagt zich af wat haar rol hier is. Op Tribeca en enkele andere festivals werd Island of the Hungry Ghosts onderscheiden als beste documentaire.

De fenomenale, dromerige beelden van deze bijna sprookjesachtige film zijn geheel gewijd aan het subtiele spel tussen de honden