De pen als wapen. Literatuur en engagement

Veel schrijvers zijn in hun werk kritisch ten opzichte van de maatschappij waarin zij leven. Je zou zelfs kunnen stellen dat zo’n kritische houding een van de belangrijke taken is van de literatuur – en van kunst in het algemeen. Of moet een kunstenaar zich alleen met kunst bezig houden? Dat was lang de tendens, maar de laatste decennia neemt het engagement in de literatuur weer opvallend toe. Racisme, klimaat, kolonialisme: geen prangend onderwerp is meer taboe in de letteren. 

Aan de hand van de nieuwe biografie over Jef Last – misschien wel een van de meest geëngageerde schrijvers van de vorige eeuw – gaan we in gesprek met Adriaan van Dis, Rudi Wester en Lemuël de Graav over hun rol in het maatschappelijk debat, en over het nut en de noodzaak van engagement. Muzikale begeleiding door David Knap. 

Dichter en schrijver Jef Last was een uitgesproken linksrevolutionair, die meevocht aan de kant van de antifascisten in de Spaanse Burgeroorlog, in het verzet zat tijdens de Tweede Wereldoorlog, streed voor homorechten en zich aan het eind van zijn leven verbond aan de provo’s. In haar biografie over Last schetst Rudi Wester het beeld van een uitgesproken geëngageerd leven, dat in alle aspecten van zijn werk doorscheen. Voor Last was denken doen. Wat kunnen schrijvers van nu van hem leren? Is hun rol in de afgelopen decennia veranderd? Moeten schrijvers zich uitspreken over maatschappelijke onderwerpen, en met welk doel?