Een zaal vol Swifties
Het zijn spannende dagen voor fans van Taylor Swift die in de digitale ticket rij hebben gestaan om bij haar nieuwe wereldtour te kunnen zijn. Ze is de enige artiest die van haar eerste vijf albums binnen een week tijd meer dan 1 miljoen exemplaren verkocht. Swift is in het bezit van 11 Grammy’s, waaronder drie voor Album of the Year. Ze is de enige artiest die deze prijs drie keer won. In 2019 werd ze verkozen tot artiest van het decennium (van de jaren ’10), door de American Music Awards en tot vrouw van het decennium door het Amerikaanse muziektijdschrift Billboard.
Reden genoeg voor onze programmamaker Sophie Rutenfrans om de grote zaal te vullen met een grote groep fans, waar zij zelf ook bij hoort. ‘Ik ben al heel lang een Swiftie, en voor veel vrouwen van mijn leeftijd is Taylor Swift een soort gekke zus op afstand.’
‘Ze loopt steeds nét een beetje op ons voor, qua leeftijd, ervaring en ontwikkeling. Ik ben met haar opgegroeid, en veel van de fans ook. Ik heb Cultural Analysis gestudeerd dus ik weet dat je alle culturen serieus moet nemen, juist ook popcultuur, maar toch voelde ik veel terughoudendheid om dit onderwerp op een serieuze plek aandacht te geven.’
Kwetsbaarheid
Met Annelot Prins, Eva Hofman, Hanna Bervoets en Roos van Ees ging Sophie een persoonlijk gesprek aan, dat opende met de vraag: wat is jouw favoriete nummer? ‘Ik heb vooral gemerkt hoe persoonlijk de ervaring is van de muziek van Taylor Swift. Veel van haar nummers gaan over pijn en over vervelende ervaringen.’
‘Een van de sprekers zei dat ze niet wilde vertellen wat haar favoriete nummer was, omdat ze dan te veel van zichzelf bloot zou geven. Dat gevoel begrijp ik heel goed. Veel muziek van Taylor Swift raakt aan ervaringen die je zelf meegemaakt hebt, die je niet goed verwerkt hebt of waar je de woorden nog niet helemaal voor hebt. Het is gek genoeg best kwetsbaar om te delen welke versie van Taylor Swift in jou zit.’
Fuck the patriarchy
A man is allowed to ‘react’; a woman can only ‘overreact’, zei Swift in een interview over ongelijkheid in de muziekindustrie. Op verschillende manieren kaart ze aan hoe er in de media anders wordt omgegaan met vrouwen dan met mannen. En dat is een rode draad in haar carrière. De muziekindustrie, gedomineerd door mannen, hekelt ze al jaren.
Zo raakte ze in de clinge met haar eigen platenmaatschappij, waar ze in 2018 al vertrok. Ondanks haar vertrek behouden zij de rechten en de opbrengst van haar oude muziek. Om weer eigenaarschap te krijgen over deze muziek nam ze deze opnieuw op. Ook dit wilde Sophie aankaarten in haar programma.
‘Ik sloot de avond af met twee mannelijke muziekrecensenten. Zij hadden allebei op een andere manier respect voor Taylor Swift, maar één daarvan benadrukte erg dat ook zij onderdeel is van een kapitalistisch systeem waarbij ze aan het eind van de dag toch graag zoveel mogelijk tickets, merchandise, cd’s, en andere producten wil verkopen. Het viel niet helemaal goed dat hij gekozen had om een nummer te laten horen van Taylor Swift dat gecoverd werd door Ryan Adams. Een tegengeluid, in een zaal vol swifties, vind ik ook wel weer erg dapper.’
