Stel je voor: de bel gaat, je doet open, en voor je staat een man met een grote videocamera op je gericht. Zwijgend wacht hij tot jij de stilte verbreekt. In de experimentele documentaire A man and a camera is precies deze situatie het uitgangspunt. Wat te doen? Zwervend door Nederlandse woonwijken onderzoekt regisseur Guido Hendrikx tot hoever hij mag gaan. Een beleefde afwijzing, een dichtgeslagen deur, een uitnodiging voor een kop thee; steeds opnieuw is de vraag hoe er wordt gereageerd op de ongenode gast. Voordeur na voordeur zien we opengaan en langzaam borrelt er een ongemakkelijk gevoel op. Is het de camera die ontregelt, of het feit dat de man erachter niet praat? En is het wel passend om schaamteloos naar mensen te kijken op deze onbewaakte momenten? Zo zuigt Hendrikx zijn publiek de film in. Want A man and a camera bevraagt net zo goed de relatie tussen mens en camera, als de machtsverhouding tussen maker, subject en publiek.
