Expo: Beards of Berlin

Wat zegt je baard over jou?

Ze vielen me ongeveer tien jaar geleden voor het eerst op: Mannen met baarden. Iets wat lange tijd een modeverschijnsel was, werd al snel een algemeen gezicht. Van de straten van Berlijn en Amsterdam tot de stranden van Tel Aviv, overal groeiden baarden. Het duurde niet lang voordat ik de sprong waagde en zelf een baard liet groeien. Hoe vreemd het ook mag klinken, de vreugde bij het zien van andere mannen met baarden was overweldigend. Schijnbaar uit het niets complimenteerden mannen die volslagen vreemden waren me enthousiast en de baard resulteerde in menig broederlijke interactie.

En ik was getuige van iets anders dat om me heen gebeurde. Dankzij het succes van #MeToo en de LGBTQ-rechtenbeweging begonnen ideeën over giftige en kwetsbare mannelijkheid door te dringen in de maatschappij. Rapporten toonden aan dat veel mannen zich niet identificeerden met de beelden van mannelijkheid die de maatschappij hen had voorgeschoteld, en vaak ‘waren de mannelijke geest en het mannelijke lichaam in een beroering van schaamte, pijn en zelfverloochening…’ (The Guardian, februari 2022). Als queer persoon kon ik me daar zeker in vinden, maar mijn heterovrienden begonnen zich ook uit te spreken tegen de onmogelijke verwachtingen van mannelijkheid die hun leven hadden gevormd.

Verberg je kwetsbaarheid

Mode weerspiegelt onze tijd. Op een zwoele Berlijnse zomeravond dacht ik na over de relatie tussen onze huidige liefde voor gezichtshaar en ons verlangen naar gezondere manieren om een man te zijn. Ik ging de straat op, op zoek naar antwoorden. Eerst in mijn woonplaats en later in andere grote steden zoals Amsterdam, Londen en Tel Aviv. Ik sprak met honderden mannen, van alle verschillende etnische, sociaaleconomische, seksuele en genderachtergronden.

De mannen die ik ontmoette waren dapper genoeg om zich voor me open te stellen. Terwijl ik luisterde, deelden ze de verhalen die hun leven hebben beïnvloed. Over niet kwetsbaar mogen zijn, over de eenzaamheid van jongens die jongens zullen zijn en van jongens die nooit huilen. We spraken over vaders. En over liefde.

Ze vertelden me over hun baarden. Over de manieren die ze hadden gevonden om de normen te ondermijnen door de macht op te eisen om hun eigen identiteit vorm te geven, in al zijn unieke vormen, vaak vol tegenstrijdigheden en complexiteiten. Over hoe het kweken en verzorgen hen heeft geholpen zich te verbinden en het soort man te worden dat ze voor ogen hadden.

Beards of Berlin is een werk in uitvoering. Als je wilt deelnemen aan ons gesprek, hoor ik graag van je.

Website Beards of Berlin

Bekijk ook ons publieksprogramma terug