Eva Bollen (53)

Portret – Eva Bollen woont nu 12 jaar in De Punt, het noordelijke deel van de Vogelbuurt in Amsterdam-Noord. Ze is het gezicht van de strijd voor renovatie in een buurt die oud is en waar veel onderhoudsproblemen zijn. Maar hoewel de problemen erkend worden door de woningcorporatie, zijn de renovaties nog niet gestart . “Ik weet nog steeds niet wanneer het nou eindelijk gaat beginnen.”

Het zou zo simpel moeten zijn, dacht Bollen. Een paar jaar geleden meldde ze klachten van haar en haar buren. Maar echt verandering kwam er niet. Een opzichter handelde een kleine klacht af en dat was dat. Naar de huurcommissie stappen was de volgende stap, maar ook dat bleek uiteindelijk niet heel veel in gang te zetten.

Daarop besloot ze groter geschut in te zetten. “Je moet”, leerde Bollen, “pers en politiek erbij halen wil je dat er iets gebeurt.” Ze presenteerde een zwartboek waarin de woningsituatie in de Punt beschreven stond. Op de foto’s zijn enorme scheuren te zien, schimmel in de badkamer, slechte en gevaarlijke elektra en tochtkieren waardoor kamers in de winter niet warm te stoken zijn. De Key kwam langs en constateerde dat de huizen er slechter aan toe waren dan ze in eerste instantie dachten.

Sindsdien heeft De Key het dossier opgepakt. Er kwam een technisch onderzoek waar Bollen heel tevreden over was. Elke maand zit Bollen in overleg met de woningcorporatie, als stem namens de bewonerscommissie. Maar dat er nu contact is wil niet zeggen dat het makkelijk gaat.

Want wat moet er nu precies gebeuren? En op welke termijn? Bollen zucht als ze erover begint. “Het gaat natuurlijk over geld. De Key heeft van alle woningcorporaties één van de slechtste financiële posities.” Maar het is ook een bepaalde cultuur bij de Key. “Het afhandelen van meldingen gaat volgens Bollen niet goed: “Als je gebreken meldt, spelen ze de bal vaak terug, of je wordt geïntimideerd. Ook hebben ze geen goede dossiervorming, medewerkers weten van elkaar niet wat ze aan het doen zijn.” En ze ziet hoe haar badkamer, die twee jaar geleden is verbouwd, langzaam alweer schimmelplekken begint te tonen. “Want de ventilatie is niet fundamenteel aangepakt.”

Dus ja, heel fijn dat ze de plafonds willen aanpakken. Maar, vervolgt Bollen, dan hebben ze naar de kunststoframen gekeken en zeggen ze dat die nog jaren meekunnen. “Als ik dat aan iemand vertel ligt ‘ie onder de tafel van het lachen. Wat blijkt nou: dat onderzoek is gedaan door de firma die ook het onderhoud doet. Me dunkt dat die tevreden is over de ramen!”

Er is ook een gebrek aan vertrouwen, omdat Bollen ziet dat afspraken slecht worden nagekomen. Dan wordt er weer gezegd dat er een aantal woningen tijdelijk verhuurd gaan worden (voor 2 jaar). Dat is handig: want bij de grote renovatie waar Bollen op hoopt, kunnen dan bewoners die uit huis moeten daar tijdelijk intrekken.

Alleen: nu blijkt dat er geen limiet op het aantal woningen zit. En dat ze helemaal nog niet weten of er überhaupt renovatie komt. “Dat vind ik spelletjes spelen.” Want een aantal woningen tijdelijk verhuren is één ding, dat zonder limiet doen verandert de samenstelling van de hele wijk. “Met mensen die weten dat ze weer weggaan.”

Ze maakt zich zorgen. Zowel de corporaties, als de gemeente hebben volgens Bollen alleen aandacht voor nieuwbouw, en niet voor de bestaande woonvoorraad; de oude wijken, die er te vaak beroerd aan toe zijn. Ze vindt dat De Key deze wijk bewust heeft verwaarloosd en dat de corporatie ook voor de verhuurderheffing in 2014, al 30 jaar geen structureel onderhoud uitvoert in haar buurt. “Maar als je nieuwbouw kunt bouwen, kun je ook een oude wijk opknappen. Het is toch onvoorstelbaar dat De Key in onze buurt nu wel nieuwe woningen mag bouwen, terwijl ze de oude nog niet eens hebben opgeknapt?”

Toch is ze strijdbaar – en blijft ze (“al voelt het soms tegen beter weten in”) hopen dat de renovatie snel begint. “Begrijp me niet verkeerd hé,” zegt Bollen: “Ik woon in een heerlijk huis, het buurtje is leuk.” En juist daarom wil ze dat het nu eindelijk wordt opgeknapt. “Want niemand wil hier weg.” Waarna ze in een bulderende lach schiet. “En waar zouden we dan naartoe moeten met de  huurprijzen van tegenwoordig!?”

Woningcorporatie De Key heeft niet geantwoord op onze vraag te reageren op het verhaal van Eva Bollen.