TV NL EN

Kiki (48)

‘Ik ben gaan beseffen dat ik zelf ook een verantwoordelijkheid heb.’

Portret – Kiki (48)* is vertaler en woont met haar 15-jarige zoon in een sociale huurwoning in Oud-West. Ze betaalt rond de 400 euro huur per maand. Alhoewel ze meerdere onderhoudsproblemen heeft, vindt ze dat huurdersgedrag ook een rol speelt: ‘Wat kan ik zelf doen? Zo kun je ook denken.’

Op het eerste gezicht lijkt er niet zoveel mis met de driekamerwoning van Kiki. Maar als ze een rondleiding geeft en we iets gedetailleerder kijken worden de gebreken duidelijker: achterstallig schilderwerk en houtrot, kapotte trapverlichting, wateroverlast door lekkage, een daklek, scheuren in de plafonds en muren, verzakking van het achterbalkon en schimmel in de douche. Ze heeft er een lijst van gemaakt en onlangs verstuurd naar verhuurmakelaar Rappange, die sinds dit jaar oktober het pand beheert. Ze vindt het spannend.

Kiki heeft goed uitgezocht wat haar verantwoordelijkheid is als huurder: ‘Mijn trapverlichting is bijvoorbeeld stuk. De huurder moet peertjes vervangen, dit heb ik gedaan, maar er is iets kapot in het lichtsysteem. Dit ligt dan weer bij de verhuurder.’ Ook vindt ze dat je als bewoner zelf actief moet zijn in het verzorgen en onderhouden van je woning. ‘Ik ben gaan beseffen dat ik zelf ook een verantwoordelijkheid heb. Die vlekken als gevolg van een lekkage daar op de muur, dat moet ik zelf goed in de gaten houden’.

Ze houdt niet van alleen maar geklaag. Haar onderbuurvrouw wil het liefst een cv-ketel en centrale verwarming in de achterkamer. ‘Het is inderdaad erg koud in de achterkamers, maar ik heb bijvoorbeeld zelf een elektrisch kacheltje neergezet. Wat kan ik zelf doen? Zo kun je ook denken.’

       

Haar douche is oud, het water stroomt niet goed door en het schimmelt nu. Kiki zoekt nog naar een oplossing, alles opnieuw betegelen is veel werk en duur. Maar de douchekraan heeft ze wel zelf vervangen, dat kost ook niet zoveel. En neem de slaapkamer van haar zoon waar het plafond aan het afbladderen was. Haar zoon had er last van. ‘Toen dacht ik: verdomd dat is gewoon iets wat ík moet aanpakken. Dat is mijn verantwoordelijkheid en niet van de huisbaas’. De kozijnen waarvan het schilderwerk slecht is, is ze aan de binnenkant zelf aan het bijwerken. Ze wees er een buurvrouw op, die ervan opkeek dat een huurder voor het onderhoud aan de binnenkant zelf verantwoordelijk was.

Nadat ze de lijst met gebreken naar Rappange verstuurd had kwam er vrij snel iemand langs. En binnen twee dagen was het ganglicht gerepareerd. Maar over de andere onderhoudsproblemen heeft ze niets meer gehoord. ‘Ben ik nou afgescheept voor de grotere, serieuzere problemen?’, ze vraagt het zich af. En hoezeer ze ook zelf probeert gebreken aan te pakken, sommigen onderhoudsproblemen zijn te groot en horen echt bij het pakket van de verhuurder.

De woning is zeker geen bouwval, maar vertoont wel tekens van verval. ‘Ik maak me vooral zorgen om de verslechtering van alles. Als er op den duur niks aan gedaan wordt loopt het uit de hand.’ Zoals het schuin aflopende balkon: ‘In 2006 was er nog niks aan de hand, maar sinds de werkzaamheden hiernaast zijn begonnen zakt het steeds meer naar beneden.’ Gevaarlijk vindt ze het. Voorlopig blijft ze Rappange achter de broek zitten. De eigenaar heeft eerder gezegd dat ze geen lapwerk willen doen, Kiki hoopt dat ze er kan blijven wonen en dat de grotere problemen toch worden aangepakt. Voor nu wacht ze in spanning: ‘Ergens ben ik bang dat ze het pand willen laten verkrotten.’

*Achternaam is bekend bij de redactie.

Het Schimmelparadijs – 17 decemberLees hier meer over onze slotvoorstelling en meld je aan!
Wie zijn wij?Meer over de Balie Live Journalism.