Stella de Swart (54)

‘Ik vind sport en vrienden belangrijker dan een hoog schooladvies.’

Portret – Stella de Swart (54) heeft een dochter van 13 en een zoon van 15. Een scheiding en financiële problemen, zoals het niet kunnen betalen van overblijfgeld, leverde haar zoon veel stress op. Dat, gecombineerd met zijn concentratieproblemen, had meer hulp moeten opleveren, vindt ze. Dan had hij dezelfde kansen gehad als zijn klasgenoten. ‘Kick baalt dat hij niet op het vwo zit, zoals de meeste van zijn klasgenoten van de basisschool.’

De Balie Live Journalism vraagt ouders naar ervaringen met hun kinderen op de basisschool. Want juist bij ‘Gelijke kansen op de basisschool’ is het belangrijk dat ouders gehoord worden. Ben je ouder en wil je je verhaal kwijt? Mail naar livejournalism@debalie.nl

De kinderen van Stella de Swart hadden een ‘gekke schoolstart’. Haar kinderen wisselden op jonge leeftijd van een Montessorischool naar een Daltonschool, vanwege de concentratieproblemen van haar zoon. ‘De manier van leren van de Montessorischool paste niet bij hem, leerlingen moeten daar veel meer zelf aan het werk.’

In die tijd sprak ze openlijk over haar financiële situatie. ‘Ik begon te delen op Facebook hoe het is voor kinderen als je gevangen raakt in de bijstand en hoe het is als je naar de Voedselbank moet gaan.’

‘Ik deelde bijvoorbeeld dat ik het absurd vond dat je kinderen niet op school mogen blijven tijdens de pauze als je geen overblijfgeld kunt betalen. Ik haalde ze dus maar op in de pauze. Dat is uitsluiting. De school had er geen oplossing voor.’

Ze maakte zich zorgen over of de school hierdoor anders naar haar zoon keek. ‘Hij kreeg al snel het label ADHD opgeplakt. Ik heb alles uit de kast gehaald voor dat mannetje, hem laten onderzoeken. Hij had helemaal geen ADHD, hij kon zich gewoon niet goed concentreren. Dat kon komen door de scheiding, door stress thuis misschien. Maar toen ik dit aankaartte bij de school hadden ze hier geen antwoord op, er was ook geen intern begeleider beschikbaar.’

Als alleenstaande moeder worstelde ze met het zoeken naar een nieuwe school. ‘Je hebt toestemming van de vader nodig om je in te schrijven, er zijn veel moeders die hierbij vastlopen. Ik had graag extra ondersteuning gewild. Dan merk je toch dat er niet één loket is voor dit soort problemen. Je hebt dan wel Ouder- en Kindteams van de gemeente. Maar die hielpen mij niet bij het zoeken naar een nieuwe school. Op een gegeven moment heb ik maar een leerplichtambtenaar gebeld voor hulp.’

Daarnaast had ze ook graag bijles willen regelen voor haar zoon, maar daar had ze het geld niet voor. ‘Hij had dat toen echt nodig, maar je loopt vast als je daar naar op zoek gaat. Op hun eerste basisschool, kochten veel ouders dure bijlessen in. Bij die instituten laten ze kinderen Citotoetsen oefenen.’

Wel is het gelukt om begeleiding te krijgen voor zijn dyslexie, bij het regionaal instituut Dyslexie, het toenmalige Aadyslexie.

De juiste begeleiding voor haar zoon vond ze uiteindelijk op een Daltonschool. Zijn zusje ging mee. ‘Op die school kwamen ze tot bloei. Sommige kinderen hebben gewoon extra aandacht nodig.’

Stella de Swart is blij met waar haar kinderen terecht zijn gekomen. Haar dochter zit in de gecombineerde brugklas mavo/havo ‘Ze wil graag naar de havo, maar heeft nog moeite met wiskunde. Jammer dat ik geen bijlessen voor haar kan betalen, een gemiste kans.’

Kick zit op de culinaire vakschool. ‘Daar komt zijn creativiteit tot uiting. En vakmensen zijn keihard nodig. Hij baalt wel dat hij niet bij zijn vrienden van de basisschool op het vwo zit, maar ze hebben nog steeds contact en gelukkig maakt hij makkelijk vrienden.’

Ze zet wel haar vraagtekens bij het schoolsysteem. Een laag inkomen van de ouders kan ervoor zorgen dat je kind lager ingeschat wordt. Veel praten met de juf is nodig om te zorgen dat dat niet gebeurt. ‘Dat heb ik niet gedaan, dat vind ik onzin. Ik ben wel aardig gebleven natuurlijk. Maar ik vind andere dingen, zoals sport en vrienden, belangrijker dan een hoog schooladvies.’