De Republiek

-dit is het voorlopige programma van ‘de republiek’ vanuit ‘de balie’

-aan iedereen

-uitzending: maandag 6 december 2021:

-op de lijst:
-louise glück, fjodor dostojewski, alice munro, gore vidal, esther jansma, k michel, wg sebald, anna achmatova, eduard douwes dekker, germaine de staël, friedrich nietzsche, olga tokarczuk, peter handke, susan sontag, franz kafka, seamus heaney, edward de vere, peter sloterdijk, john maxwell coetzee, svetlana aleksijevitsj, orhan pamuk, gerardjan rijnders, patrick modiano ea.

-we verwachten zoals altijd plotseling nieuwe bijdrages, discussies en reacties.

-dit repertoire bestaat uit voorgenomen reprises en creaties. vlak voordat we beginnen, ter plekke, wordt op genoemde datum de nieuwe lijst gemaakt.

‘de republiek’

(open kunstenaarscollectief sinds 1992)

-the wild iris

at the end of my suffering
there was a door.

hear me out: that which you call death
i remember.

overhead, noises, branches of the pine shifting.
then nothing. the weak sun
flickered over the dry surface.

it is terrible to survive
as consciousness
buried in the dark earth.

then it was over: that which you fear, being
a soul and unable
to speak, ending abruptly, the stiff earth
bending a little. and what i took to be
birds darting in low shrubs.

you who do not remember
passage from the other world
i tell you i could speak again: whatever
returns from oblivion returns
to find a voice:

from the center of my life came
a great fountain, deep blue
shadows on azure seawater.

-de wilde iris

aan het eind van mijn lijden
was een poort.

hoort: wat jullie dood noemen herinner ik mij.

geluiden, boven me, schurende dennentakken.
daarna niets. de zwakke zon
fladderde over de droge grond.

het is vreselijk te overleven
als bewustzijn
begraven in de donkere aarde.

toen was het voorbij: dat wat jullie vrezen, bezield
te zijn en niet in staat
tot spreken, eindigde abrupt, de stugge aarde
gaf een beetje mee. en wat ik hield
voor vogels schoot lage heesters in.

jullie die je de overgang
uit de andere wereld niet herinneren
ik zeg jullie ik kon weer spreken: wat er ook
terugkeert uit vergetelheid keert terug
om stem te vinden:

uit het hart van mijn leven spoot
een grote fontein, diepblauwe
schaduwen op een azuren zee.

(vertaling erik menkveld)