Bijna driehonderd jaar na de eerste verschijning van De Vier Jaargetijden komt een eigentijdse barokvertolking op de concertaccordeon. LeQuattro Stagioni is een meesterwerk van Antonio Vivaldi en een iconisch compositiewerk in de klassieke muziek. Componist en concertaccordeonist Nihad Hrustanbegovic maakte afgelopen maanden op verzoek van platenlabel Zefir Records een bewerking waarin de accordeon solist en orkest is. Voor zijn eigen bewerking van De Vier Jaargetijden wordt hij ondersteund met een Urtext transcriptie voor viool, piano en orkestpartituur die de Britse musicoloog Christopher Hogwood in 2000 maakte. Nihad’s transcriptie en bewerking voorconcertaccordeon vroeg om inventieve oplossingen om de klanken van de complete orkestpartituur met basso continuo, cello, altiviool, viool en soloviool op zijn instrument toe te passen. Componist, concertaccordeonist, pianist en muziekdocent Nihad Hrustanbegovic (1973) begon met accordeonlessen op 9 jarige leeftijd in Bosnië Herzegovina. In 1988, 1990 en 1991 werd Hrustanbegovic de winnaar van klassieke muziekconcoursen in Bosnië Herzegovina en voormalig Joegoslavië. Toen het land in oorlog uiteenviel, kwam Hrustanbegovic naar Nederland. Aan het ArtEZ Conservatorium & Messiean academie vervolgde hij zijn opleiding, waar hij cum laude afstudeerde als Master of Music. Met zijn accordeon gaf Hrustanbegovic meer dan duizend concerten en optredens in Nederland en in het buitenland, afwisselend als soloartiest of in een ensemble. Hij trad op in Kleine zaal van Het Concertgebouw en in Paradiso, met Grace Jones en Al Di Meola.
Antonio Vivaldi (1678 Venetië –1741 Wenen) leefde in de tijd van de Barok waarin men alleen het nieuwste werk wilde horen. Vivaldi was heel productief als componist van vocale, instrumentale, religieuze ‘musica sacre’ en seculaire (niet religieuze) muziek. Hij componeerde muziek met briljante effecten, van het ene timbre naar het andere en van het ene naar het andere register, met de poging om de natuur te vatten in de klanken. Voorbeelden zijn storm, wind, regen, het zingen van vogels, met dramatische contrasten wisselend van hard naar zacht en met toonladders die naar boven en beneden zoemden als een turbulente achtbaan. Hij beweerde zelfs, dat hij sneller kon componeren dan men kon kopiëren. Als Bach de Beatles van zijn tijd was, dan was Vivaldi de Rolling Stones.
DUUR
60 minuten