De documentaire is een must-see om inzicht te krijgen in het hoofd van de moedige en charismatische oppositieleider, die op 16 februari overleed in een strafkamp in Rusland.
In augustus 2020 maakte een vliegtuig dat van Siberië naar Moskou vloog een noodlanding. Eén van de passagiers, de Russische oppositieleider Alexei Navalny, was doodziek. Hij werd naar een plaatselijk ziekenhuis gebracht en uiteindelijk geëvacueerd naar Berlijn, waar artsen bevestigden dat hij was vergiftigd met Novichok, een zenuwgas dat eerder betrokken was bij aanvallen op andere tegenstanders van de Russische regering. President Vladimir Poetin ontkende elke betrokkenheid. Navalny overleeft niet alleen de vergiftiging, maar gaat zodra hij weer een beetje hersteld is in de tegenaanval. Samen met een zeer vasthoudende Bellingcat-onderzoeker, verschillende nieuwsoutlets en zijn eigen team gaat Navalny op zoek naar bewijs van de betrokkenheid van het Kremlin. Zijn beslissing om na de bloedstollende zoektocht die daarop volgt toch nog terug te keren naar Rusland, is ongelofelijk en indrukwekkend. Regisseur Daniel Roher had het geluk precies op het goede moment met zijn camerateam ter plekke te zijn. Hij is erbij als Navalny herstelt, samen met zijn vrouw en dochter in Duitsland en treft hem op zijn kwetsbaarste en tegelijkertijd meest rustige moment. Het levert intieme momenten op met deze bijzondere en volhardende familie.
