Een ode aan Hafid Bouazza

Hafid Bouazza (Oujda, Marokko, 1970) debuteerde in 1996 met de verhalenbundel De voeten van Abdullah, die werd bekroond met de E. du Perronprijs. In 2014 verscheen zijn laatste roman Meriswin. Naast befaamd prozaschrijver, was Bouazza een vertaler van poëzie uit het Arabisch, Frans en Engels. Ook schreef hij toneelstukken en essays waaronder Een beer in bontjas, het Boekenweekessay van 2001. In 2014 werd hij gehuldigd als Vrijdenker van het jaar.

Samen met Marlene Dumas verzorgde hij een uitgave van Venus en Adonis van William Shakespeare in 2017. Daarna werkten ze aan een vertaling van Le Spleen de Paris (Parijse Walging) van Baudulaire. Dat hebben ze helaas niet af kunnen krijgen, want op 29 april 2021 stierf Hafid Bouazza op eenenvijftigjarige leeftijd.

Bouazza verhuisde op zevenjarige leeftijd naar Nederland. Zijn bekendste boek Paravion, genomineerd voor de AKO Literatuurprijs en bekroond met De Gouden Uil, wordt gerekend tot een van de beste werken uit de interculturele literatuur in Nederland. Het vertelt het verhaal over drie generaties in een Marokkaans dorp en hun verhouding met de geëmigreerde dorpsgenoten die hen pakketten sturen uit Amsterdam.

Op 2 september gaat Marlene Dumas in gesprek over haar bijzondere vriendschap en samenwerking met Hafid Bouazza. Welke verwantschap voelde Bouazza met Baudelaire, hoe verbeeldde Dumas de klankkleur van deze schrijvers en hoe verbond Bouazza al die verschillende talen en culturen waarin hij thuis was met elkaar?