TV NL EN

Ivonne (54) en Michael (56)

‘Ons huisje is een soort Titanic, maar dan net anders. Ze zinken wel allebei.’

Portret – Ivonne (54) en Michael van Hattem (56) wonen sinds 1985 in de Hoofddorppleinbuurt in Amsterdam. Een dochter is het huis uit, de ander (27) woont nog thuis. Ze huren van verhuurmakelaar Rappange en betalen 570 huur per maand. Door veel vocht hebben ze last van schimmel en staat hun kelder en kruipruimte zo nu en dan onder water: ‘Hieronder hebben we een zwembad.’

Ivonne vertelt dat ze heel vaak onverklaarbaar moe is, als ze thuis is. Ze vermoedt dat dat komt door de oude open geiser en de gaskachel. Uit voorzorg hebben ze twee koolmonoxidemelders gekocht. Als Michael naar de keuken loopt om er eentje te pakken, gaat het alarm van de melder opeens af. ‘Ho geen paniek, ik drukte op een verkeerd knopje’.

Nu lachen we, maar zeven jaar geleden was het een serieuzere zaak. Michael kreeg toen een paniekerig telefoontje van zijn dochter. Ze was aan het douchen toen de koolmonoxidemelder afging, ze voelde zich onwel en vroeg wat ze moest doen. ‘Ik heb gezegd dat ze onmiddellijk naar buiten moest, en heb meteen de brandweer gebeld’, vertelt Michael. Zijn vrouw en dochter zijn beiden naar het ziekenhuis afgevoerd. De brandweer stelde een te hoge concentratie aan koolmonoxide vast en adviseerde de geiser direct te vervangen.

Verhuurder Rappange wilde dit na het koolmonoxide incident niet doen. Het installeren van een geiser dan wel cv was volgens hen voor eigen rekening van de bewoners. ‘Het is jullie verantwoordelijkheid’, meldde Rappange.

De familie van Hattem heeft een open geiser. Hierbij is het vlammetje niet afgesloten met een glazen plaatje en kunnen rookgassen in de woning terecht komen (ook al is er een afvoer). Bij slecht functioneren van de geiser kan koolmonoxide vrijkomen wat weer in de woning terecht komt en een gezondheidsrisico vormt. De gemeente Amsterdam wil dan ook af van geisers en andere open verbrandingstoestellen.

Ivonne en Michael hebben na het incident zelf een nieuwe open geiser geplaatst. Eigenlijk wilden ze een totale cv-installatie, maar dat was te duur om zelf te kopen (rond de 15000 euro). ‘We werken alle twee en natuurlijk moet je je eigen huisje goed verzorgen, maar we betalen ook gewoon huur, daar verwacht ik wel wat voor terug’, vindt Ivonne. ‘Ik wil best investeren in mijn huis’, zegt ook Michael, ‘maar dit is veel geld.’

Buiten laat Ivonne zien hoe kort de afvoer van de geiser is. ‘Als er veel wind is, slaan die gassen weer naar binnen.’ Rappange heeft later wél offertes gemaakt voor het plaatsen van een cv-ketel en centrale verwarming, maar ze zijn nooit tot plaatsing over gegaan. Het is altijd afgeblazen. ‘Zullen we het samsam doen?’, vroeg Ivonne nog aan de verhuurder. Ze wilde erg graag centrale verwarming en daar ook best wat aan bijdragen. Maar Rappange wilde de kosten ook niet delen.

Een van de loden leidingen. 

Loden drinkwaterleidingen
In de slaapkamer zit schimmel in de hoeken en in de kledingkast. En er zit een grote vlek van een eerdere lekkage. Ivonne heeft naast vermoeidheidsklachten ook allergische astma en moet vaak hoesten. ‘Het is hier gewoon altijd vochtig en dat merk je’.

We dalen af naar de kelderverdieping. Het ruikt er muf en er hangen verschillende loden drinkwaterleidingen. Dit metaal in waterleidingen is al sinds 1960 verboden en zou overal vervangen moeten zijn door koper of kunststof, maar oude huizen in Amsterdam kunnen die leidingen toch nog steeds hebben. De kruipruimte staat geregeld onder water, ook stroomt er soms water in de kelder. Er is eerder zand in gestort, maar na een tijdje kwam het water terug. ‘Een soort zwembadje’, noemt Michael het. ‘Nou ons huisje is meer een soort Titanic, maar dan net anders. Ze zinken wel allebei’, lacht Ivonne.

Het contact met de particuliere verhuurder verloopt stroef. Eerder moesten ze soms drie tot vier maanden wachten op een antwoord. ‘Maar even eerlijk: die ene keer dat de kraan in de douche het niet goed deed, stond er dezelfde dag nog iemand voor de deur om het te repareren!’ En ook op een reparatieverzoek van de kapotte deurbel is gereageerd, zegt ze. ‘Heel apart!’ Voor kleinere zaken komt er iemand opdagen, de grotere problemen lijken te worden genegeerd.

Ze zijn niet langs Stichting !Woon of de gemeente geweest. Ivonne weet niet of ze zo’n traject aankan: ‘Het is een heel gevecht. Als je daaraan begint, komt er een hele hoos over je heen. Dat kost veel energie.’ Maar het woonplezier is weg, zegt ze. Ook vermoedt ze dat als ze uit dit huis gaan het opeens wel gerenoveerd wordt. ‘Dat is toch niet eerlijk’.

Beheerder Rappange geeft aan dat er niets op tegen is om een geiser te vervangen voor een HR ketel. Daarmee is wel een flinke investering gemoeid, volgens hen, waartegenover een (kleine) huurverhoging komt te staan. ‘Uiteraard moet de huiseigenaar die investering wel kunnen doen’, aldus Rappange.

 

 

 

Michael met de koolmonoxide melder. Na een incident met een verhoogde concentratie koolmonoxide wilde verhuurder Rappange de geiser niet vervangen: ‘Het is jullie verantwoordelijkheid’.
De open geiser.