TV NL EN

Manon Weernink (40)

Portret – ‘Mijn moeder komt uit de Jordaan. Ik zou wel eens terug willen in de tijd.’

Winkelmedewerker bij Zeeman, werkt 30 uur in de week, woont in Nieuw-West, getrouwd en zoon van 16, verdient 1250 netto per maand, in haar vrije uurtjes zorgt ze voor haar moeder en schoonmoeder.

“Dat Amsterdam verandert, merk je aan veel dingen. Mijn huurprijs stijgt en ook het parkeren is duurder geworden. Kennissen en familie die bij mij op bezoek komen kijken voortdurend naar de klok, dat maakt het er niet gezelliger op. Ook boodschappen doen is nu hectischer. Je wordt bijna gedwongen om meer online te bestellen.

Nu komt daar ook de helmplicht bij. Geef mensen dan een waardebon om een helm te kopen. Ik moet nu in één keer twee helmen kopen.

Ik verdien 1250 netto. Mijn man, die al 21 jaar fulltime bij de PostNL werkt, verdient 1500 netto. Dat is een verzamelinkomen van 33.000 euro per jaar. Om in aanmerking te komen voor gemeentelijke regelingen zouden we gezamenlijk maximaal 24.794 euro moeten verdienen. Werken loont niet altijd. Toen ik nog parttime werkte, kreeg ik een hoop geld terug van de belasting. Nu ik fulltime werk, moet ik soms zelfs 50 euro bijbetalen. Hoe moeten jongeren dat doen die net begonnen zijn op de arbeidsmarkt? Alleen kinderen met rijke ouders zullen het redden.

Om goed rond te komen, kiezen we er soms voor om niet een dagje weg te gaan, maar om dat geld op te potten. Van lenen ben ik geen voorstander. Schaamte voel ik niet. Het is zoals het is, ik doe niet aan schone schijn.

Ik ben nu een scheefhuurder, omdat een woning in de vrije sector minstens 1000 euro kost en dat is onbetaalbaar voor ons. Ieder jaar wordt de huurprijs weer een beetje omhoog gegooid. In juni komt er weer een huuropslag aan. We willen wel een huis kopen, maar dat is onmogelijk in Amsterdam. Dan zijn we genoodzaakt om buiten de stad te kijken.

Iemand van de woningbouwvereniging heeft wel eens tegen mij gezegd: ‘Mevrouw u heeft gelijk. U kunt nog beter in een uitkering zitten.’ Het doet iets met de sfeer van de stad. Buren die niet werken, krijgen allerlei kortingen en een sociale huurwoning. Buren die wel werken worden gestraft en uit hun woning gedreven. Ik snap het niet. Geef de scheefhuurders dan iets wanneer ze vrijwillig een sociale huurwoning verlaten. Bijvoorbeeld een waardebon of een kleine tegemoetkoming voor het opknappen van een nieuwe woning.

De gemeente zou naar zowel het inkomen als de uitgaven van mensen moeten kijken. Het is niet alleen de huur, ook andere dingen kosten steeds meer: ziekenfondspremie, energie, parkeren en ga zo maar door.

Mijn schoonvader die pas overleden is, heeft een grote sociale huurwoning nagelaten. Daar zit nu één persoon in: zijn vrouw. Maar omdat er geen andere betaalbare woning beschikbaar is, blijft ze daar in wonen. De gemeente en de woningbouwvereniging kijken daar totaal niet naar om, dat vind ik nou echt krom.

Mijn moeder komt uit de Jordaan. Ik zou wel eens terug willen in de tijd. Vroeger, als kind, kwam de hele buurt bij mijn oma langs. Iedereen was welkom. Nu zijn veel winkels uit het straatbeeld verdwenen, alles is online. Veel mensen zijn op zichzelf. Het sociale gebeuren is weg. Dat mis ik. En in het centrum voel ik mij soms een toerist. In de winkels praten ze nu ook Engels.

Mijn zoon moet nog studeren. Om eerlijk te zijn, zie ik geen toekomst voor hem in Amsterdam. Hij zit in de horeca en doet een BBL-opleiding bij het ROC. Omdat hij een stagevergoeding krijgt, heeft hij geen recht op een ov-kaart. Ook dat betaal ik maandelijks voor hem. Mijn zoon wil later op een cruise werken, maar waarschijnlijk woont hij tot zijn 30e bij mij thuis.”

over de balie live journalism

Waar Amsterdammers de hoofdrol spelen

Amsterdam. De stad die met de dag welvarender wordt, maar waar toch niet iedereen meekomt. Waar het succes op de stoep ligt, maar de kloof tussen arm en rijk alsmaar groeit. Het komend jaar duiken we samen met jou in de verhalen van de stad. Want wie kan deze ontwikkelingen beter duiden dan de Amsterdammer zelf? We gaan met je brainstormen, we publiceren journalistieke verhalen en brengen tot slot alles samen in verrassende theatervoorstellingen. Want wij geloven: verhalen moet je tot leven wekken, in de journalistiek en op het podium.

Meer lezen?Nelleke Bos (38) is tekstschrijver.
Bekijk een videoportret:Johanna de Shipper (36) is kunstenaar.