In 1948 kreeg de Frans-Armeense zanger Charles Aznavour een 16mm filmcamera van Edith Piaf, Het was zijn eerste camera die hij sindsdien altijd bij zich had. Tot 1982 schoot hij vele rollen vol, waarbij het filmmateriaal zijn persoonlijke dagboek werd. Aznavour filmt zijn leven, een leven als een film. Hij filmt alledaagse momenten en gebeurtenissen, plaatsten waar hij optreedt, zijn vrienden, liefdes en verdriet.
De films belandden in de opslag, waardoor niemand weet had van Aznavours filmtalent. Totdat Marc di Domenico op bezoek ging bij Aznavour die de verblufte regisseur dozen vol celluloid liet zien, de oogst van tientallen jaren filmen.