TV NL EN

“Lastig je moeder zo mee te maken”

Portret – Paulina Sedney (45) zorgt voor haar dementerende moeder (82).

„Mijn moeder is een tijdje geleden gevallen. Ze brak haar schouder en nu verblijft ze op de gesloten afdeling in een verpleeghuis. Ze voelt zich daar vaak eenzaam en gevangen. Ze zou zo graag zelf naar buiten willen.

Voor ze naar het verpleeghuis ging kwam ik dagelijks bij haar thuis. Ik bracht ’s ochtends mijn dochtertje naar de crèche en daarna hielp ik haar met het opstarten van de dag. Ik checkte haar post en bracht vers eten zodat de thuiszorg dat kon opwarmen. Of ik ging langs als ze de televisie niet aankreeg of als de telefoon er weer uit lag. Twee keer per week bracht ik haar naar de dagbesteding en ik ging mee naar ziekenhuis en doktersafspraken.

Ik vind het deels een opluchting de zorg te delen, maar ik ervaar ook minder op de kwaliteit

Ik vind het deels een opluchting de zorg te delen maar ik ervaar ook minder grip op de kwaliteit van haar zorg. Toen ik laatst langs ging bijvoorbeeld, was haar brood in grote stukken gesneden. Maar haar tanden zitten al een tijdje los. De afspraak is dat ze haar eten in kleine stukjes snijden. Ik heb er vaak iets over gezegd, maar het duurt lang voordat het bij alle verzorgers aankomt.

Het zorgen is emotioneel zwaar, het is moeilijk je moeder zo mee te maken. Naast het zorgen is er veel regelwerk, contact met instanties en ik run een extra huishouden. Mijn schoonvader gaat nu wekelijks naar mijn moeder, ze blijken een enorm goede klik te hebben. Ze wandelen buiten met de rolstoel, hij leest haar voor en ze lachen wat af. Dat soort momenten zijn een geschenk voor mij.”

Dit portret verscheen in NRC Handelsblad