Sandra* (40)
Portret – ‘De gemeente zou meer invloed moeten hebben op de werkgevers.’
Winkelmedewerker bij de Bijenkorf. In haar vrije tijd zorgt ze voor haar twee kinderen.
“Ik werk ruim tien jaar bij de Bijenkorf. Ik heb nu een vast contract. Voor een 24-urige werkweek verdien ik 1100 euro per maand. Mijn man werkt fulltime. We hebben twee kinderen. We woonden eerst in Amsterdam, maar zijn later verhuisd naar een kleine stad vlakbij.
De werkdruk bij de Bijenkorf ligt vooral tijdens de sale en de feestdagen erg hoog. Er worden steeds meer dingen verwacht die je erbij moet doen. We moeten vragen om memberships en feedback, we hebben targets en een puntenbeoordeling. Dat levert veel stress op, ondanks dat ik mijn werk heel leuk vind. Ik geniet vooral van het contact met de klanten en de collega’s. Maar we moeten heel veel dagen, vooral in de avonduren, beschikbaar zijn. Ook op de feestdagen moet je werken. Vroeger had ik werkdagen van 7 of 8 uurtjes, maar nu krijg ik steeds vaker korte diensten. Nieuwe collega’s hebben diensten van soms maar 3 of 4 uur per dag verspreid over een week van 7 dagen. Ik ken ook een collega met kinderen die noodgedwongen van 25 uur naar 10 uur in de week moest, omdat ze niets kon regelen voor de opvang van haar kinderen.
Vroeger kregen we 100% toeslag op zondag en 150% in de avonduren, maar nu is de toeslag op zondag 50% en in de avond zijn de toeslagen bijna allemaal weg. Ook de pauzes zijn minder geworden. Ik begrijp dat niet? Hoe kan het dat waar we lang geleden maar drie dure jassen in de etalage hadden staan, we wel beter behandeld werden en nu de winkel er helemaal mee volstaat, wij erop achteruit gaan? De Bijenkorf maakt nu toch meer omzet? Het gaat toch goed met de economie?
De gemeente zou meer invloed moeten hebben op de werkgevers. Als de gemeente wil dat winkels langer openblijven, dan zou daar ook iets tegenover moeten staan voor de medewerkers. Er moet meer rekening worden gehouden met ons. Hoe moet dat met mensen die net kinderen hebben gekregen en een late avonddienst moeten draaien? Hoe regel je oppas? De menselijke maat is weg. Opvang was vroeger al duur, vroeger betaalde je 650 euro voor drie dagen, laat staan nu. Hoe moeten we dat betalen?
Ik ken collega’s die uitrekenen dat ze met een dag minder werken bijna net zoveel verdienen, dat heeft te maken met de gemeentelijke toeslagen. Ik heb nooit zo’n rekensom gemaakt. Ik werk parttime, omdat ik ook graag moeder wil zijn voor mijn kinderen. De hele dag je kinderen bij een opvang achterlaten, vind ik niks.
Dat het leven duurder wordt, merk ik ook. Ik heb altijd kunnen sparen, maar de laatste tijd lukt dat niet. Parkeren in Amsterdam vind ik echt belachelijk duur geworden. Niemand kan meer bij je op bezoek komen. Toen ik nog in Amsterdam woonde zeiden mijn vrienden en familie al: ‘Het is goedkoper om naar een restaurant te gaan, dan bij jou te eten.’
Een Happy Meal was vroeger 3 euro, nu betaal je al bijna 5 euro. Je denkt wel twee keer na voordat je iets koopt. Kleding koop ik sowieso altijd in de aanbieding. Dan denk ik ook aan volgende jaren en koop alvast wat grotere maten voor ze. Je moet het slim aanpakken.”
* Gefingeerde naam, willen niet met (voor)naam in het artikel. Naam bij de redactie bekend.
*Foto: Angelo Romano
Over Live Journalism
Waar Amsterdammers de hoofdrol spelen
Amsterdam. De stad die met de dag welvarender wordt, maar waar toch niet iedereen meekomt. Waar het succes op de stoep ligt, maar de kloof tussen arm en rijk alsmaar groeit. Het komend jaar duiken we samen met jou in de verhalen van de stad. Want wie kan deze ontwikkelingen beter duiden dan de Amsterdammer zelf? We gaan met je brainstormen, we publiceren journalistieke verhalen en brengen tot slot alles samen in verrassende theatervoorstellingen. Want wij geloven: verhalen moet je tot leven wekken, in de journalistiek en op het podium.
