Rouw kruipt waar het niet gaan kan. Dat merkte Hanne Hagenaars toen ze herinneringen aan haar jong overleden moeder onderzocht – die waren er eigenlijk niet. In huis was geen enkel spoor van foto’s of voorwerpen die deden denken aan haar, want haar vader hertrouwde snel. ‘Het geheugen laat los als er geen onthoud-haakjes zijn’, schrijft Hagenaars in haar boek Missen als een ronde vorm (2023), een verzameling van rouwkunst in woord en beeld. ‘Nu is er tijd om het tekort van de stilte goed te maken. Hier, alsjeblieft, een boek.’
In De Balie gaat Hagenaars in gesprek met kunstenaars en denkers, over missen en de rol die kunst kan innemen bij rouw. Hoe gaan verschillende culturen om met gemis? En wat kan de westerse samenleving leren van niet-westerse rouwrituelen?
Over Missen als ronde vorm
Hagenaar sprak voor haar boek met kunstenaars van over de hele wereld, die eigenzinnige manieren vonden om het gemis van een dierbare een plek te geven. Voor de een is dat het namaken of schilderen van een tastbaar aandenken – dat ene theekopje, of dat kookschort met bloemen. Voor de ander is het maken van kunst op zich – hoe nietszeggend of amateuristisch ook – een manier om uit bed te komen.
Sprekers
Altijd als eerste op de hoogte van onze programmering, De Balie podcasts, Tv fragmenten en de nodige verdieping.
Ook in De Balie
Sara Kolster
Muziek in tijden van oorlog
