Dossier Oekraïne: Atlantis + gesprek

Let op: This film will be screened with English subtitles and the introduction will be presented in English.

Atlantis

Deze science fiction film, gemaakt in 2019, speelt zich af in Oekraïne in 2025, een jaar na een allesverwoestende oorlog. De grimmige visie op de toekomst van Oekraïne in Atlantis wordt verteld door Sergey, een ex-soldaat met PTSS, die probeert terug te keren naar het normale leven in een naoorlogse omgeving die alles behalve normaal is.

De sombere voorspellingen uit deze film lijken steeds meer samen te vallen met de realiteit in Oekraïne. De inleiding voorafgaand aan de film gaat precies over dit onderwerp – voorbeelden van dystopische fictie die werkelijkheid wordt, en hoeveel aspecten van ons moderne leven een paar decennia geleden als pure dystopie zouden worden beschouwd.

Over de film:

Nog afgezien van zijn oorlogstrauma’s is het huis van Sergey vernield, pleegt zijn vriend zelfmoord, wordt de fabriek waarin hij werkt gesloten en is alles om hem heen verwoest of ingestort. Toch zet hij door, hoe wanhopig alles ook lijkt. Er lijkt een sprankje hoop te komen als hij Katya ontmoet, die verspreidde lichamen van oorlogsslachtoffers opgraaft in een poging ze een fatsoenlijk einde te geven, een soort oplossing voor hun oorlogsverhaal. De overlevenden lijken te verlangen naar dezelfde oplossing. Toen de oorlog eindigde, kwam er geen nieuw perspectief.

Atlantis werd geweldig onthaald bij critici en publiek met een succesvolle festivalrun, onder meer bekroond met de hoofdprijs op Orrizonti in Venetië, wat niet verwonderlijk is gezien de meesterlijke uitvoering van de film. De compositie en kleur van elke shot lijken op een schilderij en de regisseur gebruikt de ruimte voor de lens met zo’n vaardigheid dat het in artistieke schoonheid vergelijkbaar is met een meesterlijk gechoreografeerd ballet. Dat dit ‘ballet’ zich op zulke woeste en uitzichtloze plekken afspeelt, maakt het nog krachtiger.

De film start met een inleiding van Dan Hassler-Forest over de overeenkomsten en verschillen tussen dystopie en werkelijkheid.

Spreker:

Dan Hassler-Forest schrijft, spreekt, en doceert over de rol die media spelen in onze maatschappij. Zijn interesse gaat bovenal uit in de manieren waarop fantastische genres zoals sciencefiction onze verbeelding prikkelen terwijl ze ons ook een spiegel voorhouden. Hij is als universitair docent verbonden aan Universiteit Utrecht.

Zonnebloemen in zwaar weer

De zonnebloem is de nationale bloem van Oekraïne. Zoals zonnebloemen kunnen bloeien, ook als het regent, belicht dit programma krachtige films die het licht zagen tijdens de aanloop naar de oorlog.

Hoewel het conflict een onvermijdelijke rol speelt in elk van de films in deze serie, dient dat meestal als achtergrond om ons diep menselijke verhalen te vertellen over degenen die door het conflict zijn getroffen: of dat nu soldaten met PTSS zijn, museumdirecteuren zonder hun collecties, of vluchtelingen die proberen de doden te begraven in hun door oorlog verscheurde thuisland. In deze reeks nemen we films als vertrekpunt voor gesprekken over grotere onderwerpen, die in de films terugkomen.