“Het werk in de haven is soms zwaar, maar het is beter dan niets.”
Portret – Idrissa (25) verblijft sinds januari in Nederland. Hij werkt nu zonder papieren en zonder contract in de Amsterdamse haven, waar het altijd afwachten is hoeveel hij betaald krijgt. Hoe is het om zo’n onzeker bestaan te leiden? Nationaliteit: Senegal.
Foto: Zsarà Grünfeld
Ik werk nu zo’n vier maanden in de haven. Een Gambiaanse huisgenoot, ook zonder papieren, vertelde me dat hier werk te vinden was. Sindsdien help ik met het in- en uitladen van containers en het inpakken van spullen: televisies, auto’s, koelkasten… Het is soms zwaar werk, maar het is beter dan niets. Beter ook dan de hele dag niets doen en slapen. En zo doe ik ook een beetje werkervaring op.
Een contract heb ik niet. Soms belt iemand me met een opdracht, soms ga ik er gewoon heen in de hoop dat er werk is. Ik word per dag uitbetaald. Wat dat betreft heb ik nog geen slechte ervaringen gehad: tot nu toe heb ik altijd uitbetaald gekregen wat me was beloofd.
Hoeveel ik betaald krijg, hangt af van voor wie ik werk. Sommige werkgevers betalen je maar 25 of 30 euro per dag. Anderen wat meer, 50 of soms 80 euro. Er is geen vast tarief. Het minste dat ik werd betaald was 25 euro. Dat is natuurlijk niks en dat accepteer ik dan ook alleen als er weinig werk is. Zoveel keus heb ik uiteindelijk niet. Ik moet toch ook eten en de huur betalen, en ik wil ook geld naar mijn familie in Senegal sturen. Maar ik ken inmiddels best veel mensen in de haven – ik weet wie goed en wie minder betaalt.
Dit is het enige werk dat ik tot nu toe in Amsterdam heb gedaan. Het is niet makkelijk om werk te vinden als je geen papieren hebt. Ik werk nu ook voor Uber als bezorger, en heb dan via iemand anders een account geregeld – zelf kan ik dat als ongedocumenteerde niet aanmaken. En zo is het ook op andere manieren moeilijk om te leven zonder papieren. Betalingen moet je bijvoorbeeld steeds vaker doen met een kaart, maar ik heb geen bankrekening. Dat gaat dus ook niet.
Maar bang? Nee, dat ben ik niet. Ik ben nog nooit in aanraking geweest met de politie. Die moet ook een reden hebben om me op te pakken, dat kan niet zomaar. En ik zoek geen problemen, ik riskeer niets. Het liefst zou ik hier willen studeren. Dan zou ik een sportopleiding doen.
Reactie woordvoerder port of Amsterdam: “De situatie die Idrissa omschrijft, klinkt heel vervelend. Wij als Port of Amsterdam geven de grond in het Westelijk Havengebied uit in erfpacht aan bedrijven. Wat er bij deze bedrijven op de terreinen gebeurt weten wij niet.”
*De naam Idrissa is gefingeerd. Echte naam van Idrissa en de restaurants waar hij heeft gewerkt zijn bekend bij de redactie.
“Zoveel keus heb ik uiteindelijk niet. Ik moet toch ook eten en de huur betalen, en ik wil ook geld naar mijn familie in Senegal sturen. “
Misschien vind je dit ook interessant…
Portret – John* (32) is nu anderhalf jaar in Nederland zonder papieren. Hij heeft geen vaste verblijfplaats, soms slaapt hij in de nachtopvang, soms op straat. Volgens John maakte de wasserette waar hij werkte misbruik van zijn situatie, verdiende hij onder het minimumloon, en heeft hij nog 3000 euro aan achterstallig salaris tegoed. Het verzamelen van
Portret – Nog precies 4450 euro achterstallig loon heeft Rusianto* (60) tegoed van zijn voormalige werkgever. De Indonesiër, die als schoonmaker en daarna als kok zo’n drie jaar in dienst was van een Surinaams afhaalrestaurant in Amsterdam-West, heeft het allemaal minutieus bijgehouden. Voor elke week een apart briefje, met de gemaakte werkuren, de niet-uitbetaalde uren.
Portret – Faisol Iskandar Subroto (41) is schoonmaker en voorzitter van de Indonesian Migrant Workers Union (IMWU). Hij is nu twaalf jaar ongedocumenteerd in Nederland, in die tijd maakten werkgevers en verhuurders vaak misbruik van zijn situatie. Afgelopen weekend verscheen hij al in de reportage over uitbuiting en wanbetaling van ongedocumenteerde werkers in NRC Handelsblad,