In Brussel worden belangrijke besluiten genomen, maar veel krijgen we daar niet van mee. ‘Brussel’ is voor de vaderlandse journalistiek zelden een sleutelonderwerp. Met alle gevolgen van dien. Journalist Lise Witteman (Follow the Money, De Groene) geeft in haar boek Sluiproute Brussel een inkijk in de Europese lobby voor Nederland tijdens Rutte I, II en III. Vanavond kijken we achter de schermen van Europese politiek.
Van de herintroductie van omstreden beleggingsproducten tot het jongleren met privacyvraagstukken, van het handjeklap met platformbedrijven tot de ondermijning van productveiligheidsregels, van halve waarheden over dierenwelzijnsstandaarden tot belangenverstrengeling rond wapensubsidies en achterkamertjespolitiek met fossiele grootmachten. Het gaat in de Nederlandse politiek al een jaar regelmatig over macht en tegenmacht. Witteman laat zien dat er ook een Brusselse Rutte-doctrine is, die buiten het zicht van de massa blijft mede omdat de journalistiek verzaakt.
Hoe werkt Europese politiek? Hoe lopen de lijntjes tussen Den Haag en Brussel en vice versa?
En hebben we genoeg zicht op wat er uitonderhandeld wordt in Brussel?
Dit is een Testen voor Toegang-evenement. Lees hier wat je moet doen voor je bezoek.
Sprekers
Bekijk ook:
Het toeslagenschandaal legt feilloos bloot hoe de overheid burgers kan opjagen en schade kan aandoen. Hoe kan de overheid niet alleen de schade goedmaken, maar ook het vertrouwen van burgers in de overheid herstellen? Na een voor deze avond geschreven lezing van CDA-politicus Pieter Omtzigt, gaan we erover in gesprek. Pieter Omtzigt stond samen met SP-parlementariër
Nadat farmaceutisch bedrijf Roche vorige maand onder vuur kwam te liggen omdat het een recept voor coronatesten niet wilde vrijgeven, werd de dubieuze werkwijze van sommigen farmaciebedrijven blootgelegd. Maar er is al veel langer een spanningsveld tussen het verdienmodel van ‘Big Pharma’ en betaalbare medicijnen en zorg. De Balie-programmamaker Zara Toksöz interviewt lobbyist Ella Weggen en
Onbedoeld kunnen online platforms uitgroeien tot vrijhavens voor seksueel geweld. Hoe ver dat gaat, verschilt per platform. Zo blijkt uit onderzoek van De Balie Live Journalism dat op Telegram nauwelijks wordt gecontroleerd op belastend materiaal en op Facebook relatief veel. Zijn de techbedrijven zelf verantwoordelijk, of is er regelgeving nodig om dit probleem in te dammen? Waar
