Publieke Intellectuelen: Anna Blaman

Let op: bij binnenkomst vragen we om een vaccinatie- of testbewijs. Lees hier wat je moet doen voor je bezoek.

Nieuwe romans van Anna Blaman (1905 – 1960) deden steevast stof opwaaien. De confessionelen verguisden haar, iets progressievere Nederlanders prezen haar de hemel in. Naast haar fictie vallen ook haar essays op. Met zeldzame openheid verkent ze daarin gevoelige thema’s. Voor De Groene Amsterdammer en Het Vrije Volk schrijft ze over eenzaamheid, schuld, angst, liefde en haat. Speciaal voor deze avond duikt auteur Franca Treur in haar werk en schrijft een essay over één van deze thema’s.

Anna Blaman, pseudoniem Johanna Petronella Vrugt, debuteert in 1941 als romancier met Vrouw en vriend. Vanaf het begin oogst ze bewondering, niet in de laatste plaats van collega-auteurs. Generatiegenoot Simon Vestdijk prijst bijvoorbeeld haar talent voor compositie. Het in 1948 verschenen Eenzaam avontuur noemt hij zelf een meesterwerk.

Niet iedereen reageert enthousiast op het boek, dat een aantal (homo-)erotische passages bevat. De (protestantse en katholieke) christelijke dag- en weekbladen zetten de aanval in. Blaman, zelf openlijk lesbisch, wil van geen wijken weten. Het levert haar naast kritiek ook waardering op. Voor groot deel van Nederland groeit ze uit tot voor- en boegbeeld.

Hoewel ze op 55-jarige leeftijd overlijdt, blijven er ook daarna nieuwe boeken komen. Postuum verschijnen nog de roman De verliezers, nagelaten werk en een bundeling van publicaties onder de titel Verhalen, Anna Blaman over zichzelf en anderen. Poëzie, artikelen en lezingen. 

Franca Treur studeerde Nederlands en literatuurwetenschap in Leiden. Ze schreef onder meer de roman Dorsvloer vol confetti (2009). Een debuut dat zeer geprezen werd in literaire kringen, maar minder warm ontvangen door de bevindelijk-gereformeerde gemeenschap waarin zij opgroeide.

Treur won voor Dorsvloer vol confetti de Selexyz Debuutprijs en de Jan Bruijns-prijs. Ze schreef ook de romans De woongroep, Hoor nu mijn stem en Regieaanwijzingen voor de liefde naast diverse korte verhalen, essays en columns. Onlangs verscheen De Golf, waarin schrijver Bruno en academica Loes worstelen met de uitdagingen van deze tijd. Het is een verhaal over een huwelijk, waarin de prioriteiten van de een niet die van de ander zijn.

Programmamaker Ianthe Mosselman leidt de avond. Na de voordracht van het essay gaat ze met Franca Treur in gesprek. 

Het essay van Franca Treur zal de woensdag voor het programma verschijnen in De Groene Amsterdammer.

Over de sprekers

Franca Treur studeerde Nederlands en literatuurwetenschap in Leiden. Ze schreef onder meer de roman Dorsvloer vol confetti (2009). Een debuut dat zeer geprezen werd in literaire kringen, maar minder warm ontvangen door de bevindelijk-gereformeerde gemeenschap waarin zij opgroeide. Treur won voor Dorsvloer vol confetti de Selexyz Debuutprijs en de Jan Bruijns-prijs. Ze schreef ook de romans De woongroep, Hoor nu mijn stem en Regieaanwijzingen voor de liefde naast diverse korte verhalen, essays en columns. Onlangs verscheen De Golf, waarin schrijver Bruno en academica Loes worstelen met de uitdagingen van deze tijd. Het is een verhaal over een huwelijk, waarin de prioriteiten van de een niet die van de ander zijn.

Marja Pruis is schrijfster en redacteur bij de Groene Amsterdammer. Ze studeerde Neerlandistiek en Algemene Taalwetenschap aan de Universiteit van Amsterdam en debuteerde in 2002 met de experimentele, impressionistische novelle Bloem. Hierna schreef ze o.a. Zachte riten (2016), Genoeg nu over mij (2017), Omdat je het waard bent (2020) en Oplossingen (2019). Haar essayboek Kus me, straf me (2011) werd genomineerd voor de AKO Literatuurprijs en won de Jan Hanlo Essayprijs.